kartenniñ
: kartennin
Étymologie
Verbe
| Mutation | Infinitif |
|---|---|
| Non muté | kartenniñ |
| Adoucissante | gartenniñ |
| Spirante | cʼhartenniñ |
kartenniñ \karˈtɛ.nːĩ\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale kartenn-
Synonymes
- sevel kartennoù
Dérivés
- kartennaoueg
- kartennaouer
- kartennel
- kartenner
- kartennerez
- kartennour
- kartennourez
- kartennouriezh
Références
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 214b