kann
: känn
Allemand
Forme de verbe
kann \kan\
Prononciation
- \kan\
- (Région à préciser) : écouter « kann [kan] »
- Allemagne (Berlin) : écouter « kann [kan] »
- Allemagne : écouter « kann [Prononciation ?] »
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | kann |
| Adoucissante | gann |
kann \ˈkãnː\
Dérivés
- bev-kann
- gwenn-kann
- louet-kann
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | kann | kannoù |
| Adoucissante | gann | gannoù |
| Spirante | cʼhann | cʼhannoù |
kann \ˈkãnː\ masculin ou féminin (l’usage hésite)
- Bataille, combat.
Ha korol ha kan,
— (Gwin ar C’hallaoued ha korol ar c’hleze, Barzhaz Breizh / Le Vin des Gaulois et la Danse de l’épée, Barzaz Breiz, 1846)
Kan ha kann !
Ha korol ha kan.- Et danse et chant,
Chant et bataille !
et danse et chant.
- Et danse et chant,
An hini a zo klask kann n’e-neus ken med dond amañ !
— (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - 2 : Dictionnaire breton-français des expressions figurées, 1re édition 1970, page 231)- Celui quei cherche la bataille (la bagarre) n’a qu’à venir ici !
Dérivés
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | kann |
| Adoucissante | gann |
| Spirante | cʼhann |
kann \ˈkãnː\
- Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe kannañ/kanniñ.
- Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe kannañ/kanniñ.
Prononciation
→ Prononciation audio manquante. (Ajouter un fichier ou en enregistrer un avec Lingua Libre )
- Nantes (France) : écouter « kann [Prononciation ?] » (bon niveau)