kandovaný
Étymologie
- De kandovat (« candir »).
Adjectif
| nombre | cas \ genre | masculin | féminin | neutre | |
|---|---|---|---|---|---|
| animé | inanimé | ||||
| singulier | nominatif | kandovaný | kandovaná | kandované | |
| vocatif | kandovaný | kandovaná | kandované | ||
| accusatif | kandovaného | kandovaný | kandovanou | kandované | |
| génitif | kandovaného | kandované | kandovaného | ||
| locatif | kandovaném | kandované | kandovaném | ||
| datif | kandovanému | kandované | kandovanému | ||
| instrumental | kandovaným | kandovanou | kandovaným | ||
| pluriel | nominatif | kandovaní | kandované | kandovaná | |
| vocatif | kandovaní | kandované | kandovaná | ||
| accusatif | kandované | kandovaná | |||
| génitif | kandovaných | ||||
| locatif | kandovaných | ||||
| datif | kandovaným | ||||
| instrumental | kandovanými | ||||
kandovaný \ˈkandovaniː\
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage