kałamarz
Étymologie
- Du latin calamarius[1] qui donne aussi kalamář de même sens, en tchèque.
 
Nom commun
kałamarz \kaˈwãmaʃ\ masculin inanimé
- Encrier ou nécessaire pour écrire.
- Maczać pióro w kałamarzu, tremper la plume dans l’encrier.
 Co rano woźny szkolny napełniał naczynia atramentem. Ławki z otworami na kałamarze stały w polskich szkołach do końca lat sześćdziesiątych XX wieku.
— (Małgorzata Szubert, Leksykon rzeczy minionych i przemijających, Muza, Warszawa 2004)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
 
 
Dérivés
- kałamarnica
 
Voir aussi
- kałamarz sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)
 
Références
- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en polonais, sous licence CC BY-SA 4.0 : kałamarz. (liste des auteurs et autrices)