jaculatus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | jaculatŭs | jaculatūs |
| Vocatif | jaculatŭs | jaculatūs |
| Accusatif | jaculatum | jaculatūs |
| Génitif | jaculatūs | jaculatuum |
| Datif | jaculatūi ou jaculatū |
jaculatibus |
| Ablatif | jaculatū | jaculatibus |
jaculatus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | jaculatus | jaculată | jaculatum | jaculatī | jaculatae | jaculată |
| Vocatif | jaculate | jaculată | jaculatum | jaculatī | jaculatae | jaculată |
| Accusatif | jaculatum | jaculatăm | jaculatum | jaculatōs | jaculatās | jaculată |
| Génitif | jaculatī | jaculatae | jaculatī | jaculatōrŭm | jaculatārŭm | jaculatōrŭm |
| Datif | jaculatō | jaculatae | jaculatō | jaculatīs | jaculatīs | jaculatīs |
| Ablatif | jaculatō | jaculatā | jaculatō | jaculatīs | jaculatīs | jaculatīs |
jaculatus \Prononciation ?\
- Participe passé de jaculor.
Références
- « jaculatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage