jactitabundus

Latin

Étymologie

Dérivé de jactito (« pérorer »), avec le suffixe -bundus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif jactitabundus jactitabundă jactitabundum jactitabundī jactitabundae jactitabundă
Vocatif jactitabunde jactitabundă jactitabundum jactitabundī jactitabundae jactitabundă
Accusatif jactitabundum jactitabundăm jactitabundum jactitabundōs jactitabundās jactitabundă
Génitif jactitabundī jactitabundae jactitabundī jactitabundōrŭm jactitabundārŭm jactitabundōrŭm
Datif jactitabundō jactitabundae jactitabundō jactitabundīs jactitabundīs jactitabundīs
Ablatif jactitabundō jactitabundā jactitabundō jactitabundīs jactitabundīs jactitabundīs

jactitabundus \Prononciation ?\

  1. Vantard.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionnaire. Sauf mention contraire, le texte est disponible sous Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.