italialainen

Étymologie

Dérivé de Italia Italie »), avec le suffixe -lainen.

Nom commun

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif italialainen italialaiset
Génitif italialaisen italialaisten
italialaisien
Partitif italialaista italialaisia
Accusatif italialainen[1]
italialaisen[2]
italialaiset
Inessif italialaisessa italialaisissa
Illatif italialaiseen italialaisiin
Élatif italialaisesta italialaisista
Adessif italialaisella italialaisilla
Allatif italialaiselle italialaisille
Ablatif italialaiselta italialaisilta
Essif italialaisena italialaisina
Translatif italialaiseksi italialaisiksi
Abessif italialaisetta italialaisitta
Instructif italialaisin
Comitatif italialaisine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la 3e personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la 2e personne du singulier, ou la
    1e ou 2e personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la 3e personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

  • Un suffixe possessif s’ajoute dans le cas des
    noms communs.
Avec suffixes
possessifs
Singulier Pluriel
1re personne italialaiseni italialaisemme
2e personne italialaisesi italialaisenne
3e personne italialaisensa

italialainen \ˈitɑliɑlɑinen\

  1. (Géographie) Italien, Italienne.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Adjectif

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif italialainen italialaiset
Génitif italialaisen italialaisten
italialaisien
Partitif italialaista italialaisia
Accusatif italialainen[1]
italialaisen[2]
italialaiset
Inessif italialaisessa italialaisissa
Illatif italialaiseen italialaisiin
Élatif italialaisesta italialaisista
Adessif italialaisella italialaisilla
Allatif italialaiselle italialaisille
Ablatif italialaiselta italialaisilta
Essif italialaisena italialaisina
Translatif italialaiseksi italialaisiksi
Abessif italialaisetta italialaisitta
Instructif italialaisin
Comitatif italialaisine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la 3e personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la 2e personne du singulier, ou la
    1e ou 2e personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la 3e personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

  • Un suffixe possessif s’ajoute dans le cas des
    noms communs.
Avec suffixes
possessifs
Singulier Pluriel
1re personne italialaiseni italialaisemme
2e personne italialaisesi italialaisenne
3e personne italialaisensa
Nature Forme
Positif italialainen
Comparatif italialaisempi
Superlatif italialaisin

italialainen \ˈitɑliɑlɑinen\

  1. Italien, italienne
    • Vuonna italialainen Katariina de Medici nimittäin asettui asumaan Lyoniin ennen kuin hänestä tuli ranskalaisten kuningatar.  (Helena Petäistö, Aamiainen Cocon kanssa: Pariisissa, Strasbourgissa ja Lyonissa, Kustannusosakeyhtiö Tammi Helsinki, page 178)
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)