irritatus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | irritatŭs | irritatūs |
| Vocatif | irritatŭs | irritatūs |
| Accusatif | irritatum | irritatūs |
| Génitif | irritatūs | irritatuum |
| Datif | irritatūi ou irritatū |
irritatibus |
| Ablatif | irritatū | irritatibus |
irritatus \Prononciation ?\ masculin
- Irritation, excitation.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | irritatus | irritată | irritatum | irritatī | irritatae | irritată |
| Vocatif | irritate | irritată | irritatum | irritatī | irritatae | irritată |
| Accusatif | irritatum | irritatăm | irritatum | irritatōs | irritatās | irritată |
| Génitif | irritatī | irritatae | irritatī | irritatōrŭm | irritatārŭm | irritatōrŭm |
| Datif | irritatō | irritatae | irritatō | irritatīs | irritatīs | irritatīs |
| Ablatif | irritatō | irritatā | irritatō | irritatīs | irritatīs | irritatīs |
irritatus \Prononciation ?\
- Participe passé de irrito.
Références
- « irritatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage