irritatus

Latin

Étymologie

Déverbal de irrito, dérivé de irritatum, avec le suffixe -us, -us.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif irritatŭs irritatūs
Vocatif irritatŭs irritatūs
Accusatif irritatum irritatūs
Génitif irritatūs irritatuum
Datif irritatūi
ou irritatū
irritatibus
Ablatif irritatū irritatibus

irritatus \Prononciation ?\ masculin

  1. Irritation, excitation.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de verbe

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif irritatus irritată irritatum irritatī irritatae irritată
Vocatif irritate irritată irritatum irritatī irritatae irritată
Accusatif irritatum irritatăm irritatum irritatōs irritatās irritată
Génitif irritatī irritatae irritatī irritatōrŭm irritatārŭm irritatōrŭm
Datif irritatō irritatae irritatō irritatīs irritatīs irritatīs
Ablatif irritatō irritatā irritatō irritatīs irritatīs irritatīs

irritatus \Prononciation ?\

  1. Participe passé de irrito.

Références