irmão

Étymologie

Du latin germanus[1].

Nom commun

Singulier Pluriel
irmão
*\Prononciation ?\
irmãos
*\Prononciation ?\

irmão *\Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : irmãa)

  1. Frère.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Variantes

  • ermão
  • hermão
  • hermao
  • iermano
  • irmano
  • yrmaao
  • yrmano
  • yrmãno
  • yrmao
  • yrmão
  • yrmaom

Vocabulaire apparenté par le sens

  • irmão figure dans le recueil de vocabulaire en galaïco-portugais ayant pour thème : famille.

Dérivés dans d’autres langues

  • Galicien : irmán
  • Portugais : irmão

Références

Sources

  1. « irmão », dans Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, Ana Isabel Boullón Agrelo, Dicionario de dicionarios do galego medieval, Instituto da Lingua Galega, 2006−2022 → consulter cet ouvrage

Bibliographie

  • « irmão », dans Manuel Ferreiro, Universo Cantigas. Edición crítica da poesía medieval galego-portuguesa, Université de La Corogne, 2014−2025 → consulter cet ouvrage
  • « irmão », dans Ernesto Xosé González Seoane, María Álvarez de la Granja, Ana Isabel Boullón Agrelo, Dicionario de dicionarios do galego medieval, Instituto da Lingua Galega, 2006−2022 → consulter cet ouvrage

Portugais

Étymologie

Issu du galaïco-portugais irmão, du latin germanus, frère germain (voir Ovide) c'est-à-dire de même père et de même mère. Le mot provient de germanus, naturel, vrai, authentique; lui-même dérivé de germen germe, rejeton. On oppose les enfants germains (même père et même mère) aux enfants consanguins (même père) et aux enfants utérins (même mère).

Nom commun

SingulierPluriel
irmão irmões

irmão \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : irmã)

  1. (Famille) Frère.

Prononciation