invectus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | invectŭs | invectūs |
| Vocatif | invectŭs | invectūs |
| Accusatif | invectum | invectūs |
| Génitif | invectūs | invectuum |
| Datif | invectūi ou invectū |
invectibus |
| Ablatif | invectū | invectibus |
invectus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | invectus | invectă | invectum | invectī | invectae | invectă |
| Vocatif | invecte | invectă | invectum | invectī | invectae | invectă |
| Accusatif | invectum | invectăm | invectum | invectōs | invectās | invectă |
| Génitif | invectī | invectae | invectī | invectōrŭm | invectārŭm | invectōrŭm |
| Datif | invectō | invectae | invectō | invectīs | invectīs | invectīs |
| Ablatif | invectō | invectā | invectō | invectīs | invectīs | invectīs |
invectus \Prononciation ?\
- Participe passé de inveho : « traîné, porté, emporté, en colère ».
Références
- « invectus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage