introspectus
Latin
Étymologie
- Déverbal de introspicio, dérivé de introspectum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | introspectŭs | introspectūs |
| Vocatif | introspectŭs | introspectūs |
| Accusatif | introspectum | introspectūs |
| Génitif | introspectūs | introspectuum |
| Datif | introspectūi ou introspectū |
introspectibus |
| Ablatif | introspectū | introspectibus |
introspectus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | introspectus | introspectă | introspectum | introspectī | introspectae | introspectă |
| Vocatif | introspecte | introspectă | introspectum | introspectī | introspectae | introspectă |
| Accusatif | introspectum | introspectăm | introspectum | introspectōs | introspectās | introspectă |
| Génitif | introspectī | introspectae | introspectī | introspectōrŭm | introspectārŭm | introspectōrŭm |
| Datif | introspectō | introspectae | introspectō | introspectīs | introspectīs | introspectīs |
| Ablatif | introspectō | introspectā | introspectō | introspectīs | introspectīs | introspectīs |
introspectus \Prononciation ?\
- Participe passé de introspicio.
Références
- « introspectus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage