intransitivus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | intransitivus | intransitivă | intransitivum | intransitivī | intransitivae | intransitivă | 
| Vocatif | intransitive | intransitivă | intransitivum | intransitivī | intransitivae | intransitivă | 
| Accusatif | intransitivum | intransitivăm | intransitivum | intransitivōs | intransitivās | intransitivă | 
| Génitif | intransitivī | intransitivae | intransitivī | intransitivōrŭm | intransitivārŭm | intransitivōrŭm | 
| Datif | intransitivō | intransitivae | intransitivō | intransitivīs | intransitivīs | intransitivīs | 
| Ablatif | intransitivō | intransitivā | intransitivō | intransitivīs | intransitivīs | intransitivīs | 
intransitivus \Prononciation ?\
- (Grammaire) Intransitif.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Antonymes
Dérivés
- intransitivē (« d'une manière intransitive »)
Références
- « intransitivus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « intransitivus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage