interventus
Latin
Étymologie
- Déverbal de intervenio, dérivé de interventum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | interventŭs | interventūs |
| Vocatif | interventŭs | interventūs |
| Accusatif | interventum | interventūs |
| Génitif | interventūs | interventuum |
| Datif | interventūi ou interventū |
interventibus |
| Ablatif | interventū | interventibus |
interventus \Prononciation ?\ masculin
- Survenance.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | interventus | interventă | interventum | interventī | interventae | interventă |
| Vocatif | intervente | interventă | interventum | interventī | interventae | interventă |
| Accusatif | interventum | interventăm | interventum | interventōs | interventās | interventă |
| Génitif | interventī | interventae | interventī | interventōrŭm | interventārŭm | interventōrŭm |
| Datif | interventō | interventae | interventō | interventīs | interventīs | interventīs |
| Ablatif | interventō | interventā | interventō | interventīs | interventīs | interventīs |
interventus \Prononciation ?\
- Participe passé de intervenio.