intermissus
Latin
Étymologie
- Déverbal de intermitto, dérivé de intermissum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | intermissŭs | intermissūs |
| Vocatif | intermissŭs | intermissūs |
| Accusatif | intermissum | intermissūs |
| Génitif | intermissūs | intermissuum |
| Datif | intermissūi ou intermissū |
intermissibus |
| Ablatif | intermissū | intermissibus |
intermissus \Prononciation ?\ masculin
- Interruption.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | intermissus | intermissă | intermissum | intermissī | intermissae | intermissă |
| Vocatif | intermisse | intermissă | intermissum | intermissī | intermissae | intermissă |
| Accusatif | intermissum | intermissăm | intermissum | intermissōs | intermissās | intermissă |
| Génitif | intermissī | intermissae | intermissī | intermissōrŭm | intermissārŭm | intermissōrŭm |
| Datif | intermissō | intermissae | intermissō | intermissīs | intermissīs | intermissīs |
| Ablatif | intermissō | intermissā | intermissō | intermissīs | intermissīs | intermissīs |
intermissus \Prononciation ?\
- Participe passé de intermitto.