intentus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | intentŭs | intentūs |
| Vocatif | intentŭs | intentūs |
| Accusatif | intentum | intentūs |
| Génitif | intentūs | intentuum |
| Datif | intentūi ou intentū |
intentibus |
| Ablatif | intentū | intentibus |
intentus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | intentus | intentă | intentum | intentī | intentae | intentă |
| Vocatif | intente | intentă | intentum | intentī | intentae | intentă |
| Accusatif | intentum | intentăm | intentum | intentōs | intentās | intentă |
| Génitif | intentī | intentae | intentī | intentōrŭm | intentārŭm | intentōrŭm |
| Datif | intentō | intentae | intentō | intentīs | intentīs | intentīs |
| Ablatif | intentō | intentā | intentō | intentīs | intentīs | intentīs |
intentus \Prononciation ?\
- Participe passé de intendo.