instrumentum
Français
Étymologie
- (Date à préciser) Du latin instrumentum.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| instrumentum \ɛ̃.stʁy.mɑ̃.tɔm\ |
instrumenta \ɛ̃.stʁy.mɑ̃.ta\ |
instrumentum \ɛ̃.stʁy.mɑ̃.tɔm\ masculin
- (Droit) Ensemble des pièces constituant matériellement un contrat.
Un préambule sémantique s’impose : on appelle instrumentum le contrat au sens matériel, c’est-à-dire l’ensemble des documents contractuels constituant le marché dans sa globalité.
— (Chantal Saichi, « Lot juridique et lot technique : deux régimes bien différents », Le Moniteur, 18 novembre 2011, page 51)
Synonymes
Vocabulaire apparenté par le sens
Traductions
- Croate : pravni posao (hr)
Prononciation
- France (Vosges) : écouter « instrumentum [Prononciation ?] »
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | instrumentum | instrumenta |
| Vocatif | instrumentum | instrumenta |
| Accusatif | instrumentum | instrumenta |
| Génitif | instrumentī | instrumentōrum |
| Datif | instrumentō | instrumentīs |
| Ablatif | instrumentō | instrumentīs |
instrumentum \Prononciation ?\ neutre 2e déclinaison
- Instrument, outillage.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Dérivés dans d’autres langues
- Anglais : instrument
- Espagnol : instrumento
- Français : instrument
Références
- « instrumentum », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage