institutio
Étymologie
- Du latin institutio.
Nom commun
institutio féminin
- Institution, formation, origine.
Variantes
Références
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Latin
Étymologie
- Dérivé de institutus, avec le suffixe -io.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | institutio | institutionēs |
| Vocatif | institutio | institutionēs |
| Accusatif | institutionem | institutionēs |
| Génitif | institutionis | institutionum |
| Datif | institutionī | institutionibus |
| Ablatif | institutionĕ | institutionibus |
institutio \Prononciation ?\ féminin
- Institution.
Si communitati christianae significare cupimus quinque praecipua tempora — mysteria videlicet luminosa — huius vitae Christi intervalli, designari apte credimus haec: [...] 5. in Eucharistiae institutione, quae nempe sacramentalis est paschalis mysterii declaratio.
— (Rosarium Virginis Mariae, Ioannis Paulis PP. II Summi Pontificis, Epistula apostolica (lettre apostolique))- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Dérivés dans d’autres langues
- Allemand : Institution
- Anglais : institution
- Espagnol : institución
- Français : institution
- Italien : istituzione
- Portugais : instituição
Références
- « institutio », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage