instinctus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | instinctŭs | instinctūs |
| Vocatif | instinctŭs | instinctūs |
| Accusatif | instinctum | instinctūs |
| Génitif | instinctūs | instinctuum |
| Datif | instinctūi ou instinctū |
instinctibus |
| Ablatif | instinctū | instinctibus |
instinctus \Prononciation ?\ masculin
- Instinct, impulsion, instigation.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | instinctus | instinctă | instinctum | instinctī | instinctae | instinctă |
| Vocatif | instincte | instinctă | instinctum | instinctī | instinctae | instinctă |
| Accusatif | instinctum | instinctăm | instinctum | instinctōs | instinctās | instinctă |
| Génitif | instinctī | instinctae | instinctī | instinctōrŭm | instinctārŭm | instinctōrŭm |
| Datif | instinctō | instinctae | instinctō | instinctīs | instinctīs | instinctīs |
| Ablatif | instinctō | instinctā | instinctō | instinctīs | instinctīs | instinctīs |
instinctus \Prononciation ?\
- Participe passé de instinguo.
Références
- « instinctus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage