instància
Catalan
Étymologie
- Du latin instantia.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| instància \Prononciation ?\ |
instàncies \Prononciation ?\ |
instància [Prononciation ?] féminin
Prononciation
- Barcelone (Espagne) : écouter « instància [Prononciation ?] »
Étymologie
- Du latin instantia.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| instància \insˈtansjo̞\ |
instàncias \insˈtansjo̞s\ |
instància [insˈtansjo̞] (graphie normalisée) féminin
Prononciation
- languedocien : [insˈtansjo̞]
- provençal (hors niçois) : [insˈtansi]
- France (Béarn) : écouter « instància [Prononciation ?] »
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage