insignitus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | insignitus | insignită | insignitum | insignitī | insignitae | insignită |
| Vocatif | insignite | insignită | insignitum | insignitī | insignitae | insignită |
| Accusatif | insignitum | insignităm | insignitum | insignitōs | insignitās | insignită |
| Génitif | insignitī | insignitae | insignitī | insignitōrŭm | insignitārŭm | insignitōrŭm |
| Datif | insignitō | insignitae | insignitō | insignitīs | insignitīs | insignitīs |
| Ablatif | insignitō | insignitā | insignitō | insignitīs | insignitīs | insignitīs |
insignitus \Prononciation ?\
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | insignitus | insignită | insignitum | insignitī | insignitae | insignită |
| Vocatif | insignite | insignită | insignitum | insignitī | insignitae | insignită |
| Accusatif | insignitum | insignităm | insignitum | insignitōs | insignitās | insignită |
| Génitif | insignitī | insignitae | insignitī | insignitōrŭm | insignitārŭm | insignitōrŭm |
| Datif | insignitō | insignitae | insignitō | insignitīs | insignitīs | insignitīs |
| Ablatif | insignitō | insignitā | insignitō | insignitīs | insignitīs | insignitīs |
insignitus \Prononciation ?\
- Participe passé de insignio.
- Significatif, qui se distingue nettement.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Remarquable.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- Significatif, qui se distingue nettement.
Références
- « insignitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage