insidiatrix
Latin
Étymologie
- Déverbal de insidior (« piéger »), dérivé de insidiatum, avec le suffixe -trix.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | īnsidiātrīx | īnsidiātrīcēs |
| Vocatif | īnsidiātrīx | īnsidiātrīcēs |
| Accusatif | īnsidiātrīcem | īnsidiātrīcēs |
| Génitif | īnsidiātrīcis | īnsidiātrīcum |
| Datif | īnsidiātrīcī | īnsidiātrīcibus |
| Ablatif | īnsidiātrīcĕ | īnsidiātrīcibus |
īnsidiātrīx \in.si.diˈaː.triːks\ féminin (pour un homme, on dit : insidiator)
- Celle qui piège, qui tend des embuscades.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés dans d’autres langues
- Conventions internationales : Ariadna insidiatrix, Filistata insidiatrix
Références
- « insidiatrix », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage