initus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | initŭs | initūs |
| Vocatif | initŭs | initūs |
| Accusatif | initum | initūs |
| Génitif | initūs | inituum |
| Datif | initūi ou initū |
initibus |
| Ablatif | initū | initibus |
initus \Prononciation ?\ masculin
- Arrivée, entrée, commencement.
volucres te, diva, tuumque Significant initum.
— (Lucr. 1, 13)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
- (Sexualité) Pénétration.
sues initum matutinum appetere.
— (Pline 10, 63)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Synonymes
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | initus | inită | initum | initī | initae | inită |
| Vocatif | inite | inită | initum | initī | initae | inită |
| Accusatif | initum | inităm | initum | initōs | initās | inită |
| Génitif | initī | initae | initī | initōrŭm | initārŭm | initōrŭm |
| Datif | initō | initae | initō | initīs | initīs | initīs |
| Ablatif | initō | initā | initō | initīs | initīs | initīs |
initus \Prononciation ?\
- Participe passé de ineo.
Références
- « initus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « initus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage