infractor
Anglais
Étymologie
- Du latin infractor (« briseur »).
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| infractor \Prononciation ?\ |
infractors \Prononciation ?\ |
infractor \Prononciation ?\
- Infracteur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
- infract, infringe
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | infractor | infractorēs |
| Vocatif | infractor | infractorēs |
| Accusatif | infractorem | infractorēs |
| Génitif | infractoris | infractorum |
| Datif | infractorī | infractoribus |
| Ablatif | infractorĕ | infractoribus |
infractor \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : infractrix)
Références
- « infractor », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage