infer
Anglais
Étymologie
- Du latin inferre.
Verbe
| Temps | Forme |
|---|---|
| Infinitif | to infer \ɪnˈfɜː\ ou \ɪnˈfɝ\ |
| Présent simple, 3e pers. sing. |
infers \ɪnˈfɜːz\ ou \ɪnˈfɝz\ |
| Prétérit | inferred \ɪnˈfɜːd\ ou \ɪnˈfɝd\ |
| Participe passé | inferred \ɪnˈfɜːd\ ou \ɪnˈfɝd\ |
| Participe présent | inferring \ɪnˈfɜː.ɹɪŋ\ ou \ɪnˈfɝ.ɪŋ\ |
| voir conjugaison anglaise | |
infer (Royaume-Uni) \ɪnˈfɜː\, (États-Unis) \ɪnˈfɝ\
Apparentés étymologiques
Prononciation
Latin
Étymologie
- De l’indo-européen commun *n̥dheri [1] (« sous ») qui donne l'avestique aδairi, le gotique undar.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | infer | infera | inferum | inferi | inferae | infera |
| Vocatif | infer | infera | inferum | inferi | inferae | infera |
| Accusatif | inferum | inferam | inferum | inferos | inferas | infera |
| Génitif | inferi | inferae | inferi | inferorum | inferarum | inferorum |
| Datif | infero | inferae | infero | inferis | inferis | inferis |
| Ablatif | infero | infera | infero | inferis | inferis | inferis |
infer \Prononciation ?\
Références
- « infer », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [2] Julius Pokorny, Indogermanisches Etymologisches Woerterbuch, radical *n̥dheri