inculpatus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | inculpatus | inculpată | inculpatum | inculpatī | inculpatae | inculpată | 
| Vocatif | inculpate | inculpată | inculpatum | inculpatī | inculpatae | inculpată | 
| Accusatif | inculpatum | inculpatăm | inculpatum | inculpatōs | inculpatās | inculpată | 
| Génitif | inculpatī | inculpatae | inculpatī | inculpatōrŭm | inculpatārŭm | inculpatōrŭm | 
| Datif | inculpatō | inculpatae | inculpatō | inculpatīs | inculpatīs | inculpatīs | 
| Ablatif | inculpatō | inculpatā | inculpatō | inculpatīs | inculpatīs | inculpatīs | 
inculpatus \Prononciation ?\
- Sans faute, irréprochable.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Dérivés
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | inculpatus | inculpată | inculpatum | inculpatī | inculpatae | inculpată | 
| Vocatif | inculpate | inculpată | inculpatum | inculpatī | inculpatae | inculpată | 
| Accusatif | inculpatum | inculpatăm | inculpatum | inculpatōs | inculpatās | inculpată | 
| Génitif | inculpatī | inculpatae | inculpatī | inculpatōrŭm | inculpatārŭm | inculpatōrŭm | 
| Datif | inculpatō | inculpatae | inculpatō | inculpatīs | inculpatīs | inculpatīs | 
| Ablatif | inculpatō | inculpatā | inculpatō | inculpatīs | inculpatīs | inculpatīs | 
inculpatus \Prononciation ?\
- Participe passé de inculpo.
Références
- « inculpatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage