inconcinnus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | inconcinnus | inconcinnă | inconcinnum | inconcinnī | inconcinnae | inconcinnă | 
| Vocatif | inconcinne | inconcinnă | inconcinnum | inconcinnī | inconcinnae | inconcinnă | 
| Accusatif | inconcinnum | inconcinnăm | inconcinnum | inconcinnōs | inconcinnās | inconcinnă | 
| Génitif | inconcinnī | inconcinnae | inconcinnī | inconcinnōrŭm | inconcinnārŭm | inconcinnōrŭm | 
| Datif | inconcinnō | inconcinnae | inconcinnō | inconcinnīs | inconcinnīs | inconcinnīs | 
| Ablatif | inconcinnō | inconcinnā | inconcinnō | inconcinnīs | inconcinnīs | inconcinnīs | 
inconcinnus
Dérivés
- inconcinne (« maladroitement »)
 - inconcinnitas (« asymétrie ; maladresse »)
 - inconcinniter (« maladroitement »)
 
Prononciation
- \in.konˈkin.nus\, [ɪŋkɔŋˈkɪnːʊs̠] (Classique)
 - \in.konˈt͡ʃin.nus\, [iŋkon̠ʲˈt͡ʃinːus] (Ecclésiastique)
 
Références
- « inconcinnus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage