incompositus
Latin
Étymologie
- Dérivé de compositus, avec le préfixe in-.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | incompositus | incomposită | incompositum | incompositī | incompositae | incomposită |
| Vocatif | incomposite | incomposită | incompositum | incompositī | incompositae | incomposită |
| Accusatif | incompositum | incomposităm | incompositum | incompositōs | incompositās | incomposită |
| Génitif | incompositī | incompositae | incompositī | incompositōrŭm | incompositārŭm | incompositōrŭm |
| Datif | incompositō | incompositae | incompositō | incompositīs | incompositīs | incompositīs |
| Ablatif | incompositō | incompositā | incompositō | incompositīs | incompositīs | incompositīs |
incompositus \Prononciation ?\
- Désordonné, sans composition.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
Références
- « incompositus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage