incommutatus
Latin
Étymologie
- Dérivé de commutatus, avec le préfixe in-.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | incommutatus | incommutată | incommutatum | incommutatī | incommutatae | incommutată | 
| Vocatif | incommutate | incommutată | incommutatum | incommutatī | incommutatae | incommutată | 
| Accusatif | incommutatum | incommutatăm | incommutatum | incommutatōs | incommutatās | incommutată | 
| Génitif | incommutatī | incommutatae | incommutatī | incommutatōrŭm | incommutatārŭm | incommutatōrŭm | 
| Datif | incommutatō | incommutatae | incommutatō | incommutatīs | incommutatīs | incommutatīs | 
| Ablatif | incommutatō | incommutatā | incommutatō | incommutatīs | incommutatīs | incommutatīs | 
incommutatus \Prononciation ?\
Synonymes
Références
- « incommutatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage