incolatus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | incolatus | incolată | incolatum | incolatī | incolatae | incolată |
| Vocatif | incolate | incolată | incolatum | incolatī | incolatae | incolată |
| Accusatif | incolatum | incolatăm | incolatum | incolatōs | incolatās | incolată |
| Génitif | incolatī | incolatae | incolatī | incolatōrŭm | incolatārŭm | incolatōrŭm |
| Datif | incolatō | incolatae | incolatō | incolatīs | incolatīs | incolatīs |
| Ablatif | incolatō | incolatā | incolatō | incolatīs | incolatīs | incolatīs |
incolatus \Prononciation ?\
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | incolatŭs | incolatūs |
| Vocatif | incolatŭs | incolatūs |
| Accusatif | incolatum | incolatūs |
| Génitif | incolatūs | incolatuum |
| Datif | incolatūi ou incolatū |
incolatibus |
| Ablatif | incolatū | incolatibus |
incolatus \Prononciation ?\ masculin
Apparentés étymologiques
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | incolatus | incolată | incolatum | incolatī | incolatae | incolată |
| Vocatif | incolate | incolată | incolatum | incolatī | incolatae | incolată |
| Accusatif | incolatum | incolatăm | incolatum | incolatōs | incolatās | incolată |
| Génitif | incolatī | incolatae | incolatī | incolatōrŭm | incolatārŭm | incolatōrŭm |
| Datif | incolatō | incolatae | incolatō | incolatīs | incolatīs | incolatīs |
| Ablatif | incolatō | incolatā | incolatō | incolatīs | incolatīs | incolatīs |
incolatus \Prononciation ?\
- Participe passé de incolo.
Références
- « incolatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « incolatus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage