incensum
Latin
Étymologie
- Substantivation du participe du verbe incendo (« allumer, faire bruler, faire briller »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | incensum | incensa |
| Vocatif | incensum | incensa |
| Accusatif | incensum | incensa |
| Génitif | incensī | incensōrum |
| Datif | incensō | incensīs |
| Ablatif | incensō | incensīs |
incensum \Prononciation ?\ neutre
- Action d'allumer, résultat de cette action : feu, lumière.
hora incensi
— (Ambros.)- aube
- (Religion) Holocauste, bucher.
incensum abominatio est mihi
— (Tert. adv. Jud. 5)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
omnem quoque auferens adipem sicut auferri solet adeps arietis qui immolatur pro pacificis et cremabit super altare in incensum Domini rogabitque pro eo et pro peccato eius et dimittetur illi.
— (Vulgata, Leviticus, IV, 35)- Le sacrificateur ôtera toute la graisse, comme on ôte la graisse de l’agneau dans le sacrifice d’actions de grâces, et il la brûlera sur l’autel, comme un sacrifice consumé par le feu devant l’Éternel. C’est ainsi que le sacrificateur fera pour cet homme l’expiation du péché qu’il a commis, et il lui sera pardonné.
Dérivés dans d’autres langues
Forme d’adjectif
incensum \Prononciation ?\
Forme de verbe
incensum \Prononciation ?\
- Supin de incendo.
Voir aussi
- incensum sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références
- « incensum », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage