incastigatus
Latin
Étymologie
- Dérivé de castigatus, avec le préfixe in-.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | incastigatus | incastigată | incastigatum | incastigatī | incastigatae | incastigată |
| Vocatif | incastigate | incastigată | incastigatum | incastigatī | incastigatae | incastigată |
| Accusatif | incastigatum | incastigatăm | incastigatum | incastigatōs | incastigatās | incastigată |
| Génitif | incastigatī | incastigatae | incastigatī | incastigatōrŭm | incastigatārŭm | incastigatōrŭm |
| Datif | incastigatō | incastigatae | incastigatō | incastigatīs | incastigatīs | incastigatīs |
| Ablatif | incastigatō | incastigatā | incastigatō | incastigatīs | incastigatīs | incastigatīs |
incastigatus \Prononciation ?\
- Non réprimandé.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « incastigatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage