incapacitas
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe incapaciter | ||
|---|---|---|
| Indicatif | ||
| Passé simple | ||
| tu incapacitas | ||
incapacitas \ɛ̃.ka.pa.si.ta\
- Deuxième personne du singulier du passé simple de incapaciter.
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | incapacitas | incapacitatēs |
| Vocatif | incapacitas | incapacitatēs |
| Accusatif | incapacitatem | incapacitatēs |
| Génitif | incapacitatis | incapacitatum |
| Datif | incapacitatī | incapacitatibus |
| Ablatif | incapacitatĕ | incapacitatibus |
incapacitas \ɛ̃.ka.pa.si.ta\ féminin
Antonymes
Références
- « incapacitas », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage