improspicuus
Latin
Étymologie
- Dérivé de prospicuus, avec le préfixe in-.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | improspicuus | improspicuă | improspicuum | improspicuī | improspicuae | improspicuă |
| Vocatif | improspicue | improspicuă | improspicuum | improspicuī | improspicuae | improspicuă |
| Accusatif | improspicuum | improspicuăm | improspicuum | improspicuōs | improspicuās | improspicuă |
| Génitif | improspicuī | improspicuae | improspicuī | improspicuōrŭm | improspicuārŭm | improspicuōrŭm |
| Datif | improspicuō | improspicuae | improspicuō | improspicuīs | improspicuīs | improspicuīs |
| Ablatif | improspicuō | improspicuā | improspicuō | improspicuīs | improspicuīs | improspicuīs |
improspicuus \Prononciation ?\
- Imprévoyant.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références
- « improspicuus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage