impositus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | impositŭs | impositūs |
| Vocatif | impositŭs | impositūs |
| Accusatif | impositum | impositūs |
| Génitif | impositūs | imposituum |
| Datif | impositūi ou impositū |
impositibus |
| Ablatif | impositū | impositibus |
impositus \Prononciation ?\ masculin
- Application sur.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | impositus | imposită | impositum | impositī | impositae | imposită |
| Vocatif | imposite | imposită | impositum | impositī | impositae | imposită |
| Accusatif | impositum | imposităm | impositum | impositōs | impositās | imposită |
| Génitif | impositī | impositae | impositī | impositōrŭm | impositārŭm | impositōrŭm |
| Datif | impositō | impositae | impositō | impositīs | impositīs | impositīs |
| Ablatif | impositō | impositā | impositō | impositīs | impositīs | impositīs |
impositus \im.ˈpoː.si.tus\
- Participe passé de impono.
Références
- « impositus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage