imperturbatus
Latin
Étymologie
- Dérivé de perturbatus, avec le préfixe in-.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | imperturbatus | imperturbată | imperturbatum | imperturbatī | imperturbatae | imperturbată |
| Vocatif | imperturbate | imperturbată | imperturbatum | imperturbatī | imperturbatae | imperturbată |
| Accusatif | imperturbatum | imperturbatăm | imperturbatum | imperturbatōs | imperturbatās | imperturbată |
| Génitif | imperturbatī | imperturbatae | imperturbatī | imperturbatōrŭm | imperturbatārŭm | imperturbatōrŭm |
| Datif | imperturbatō | imperturbatae | imperturbatō | imperturbatīs | imperturbatīs | imperturbatīs |
| Ablatif | imperturbatō | imperturbatā | imperturbatō | imperturbatīs | imperturbatīs | imperturbatīs |
imperturbatus \Prononciation ?\
- Imperturbable, non troublé.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
Références
- « imperturbatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage