impertitivus

Latin

Étymologie

Dérivé de impertitus, avec le suffixe -ivus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif impertitivus impertitivă impertitivum impertitivī impertitivae impertitivă
Vocatif impertitive impertitivă impertitivum impertitivī impertitivae impertitivă
Accusatif impertitivum impertitivăm impertitivum impertitivōs impertitivās impertitivă
Génitif impertitivī impertitivae impertitivī impertitivōrŭm impertitivārŭm impertitivōrŭm
Datif impertitivō impertitivae impertitivō impertitivīs impertitivīs impertitivīs
Ablatif impertitivō impertitivā impertitivō impertitivīs impertitivīs impertitivīs

impertitivus \Prononciation ?\

  1. Qui fait part.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références