imperativ
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
| Nature | Terme | |
|---|---|---|
| Positif | imperativ | |
| Comparatif | imperativer | |
| Superlatif | am imperativsten | |
| Déclinaisons | ||
imperativ \ɪmpeʁaˈtiːf\
Synonymes
- gebietend
- imperativisch
Antonymes
Dérivés
Prononciation
- Berlin : écouter « imperativ [ɪmpeʁaˈtiːf] »
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
| Cas | Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| Nominatif | imperativ | imperativa | imperativi |
| Accusatif | imperativ | imperativa | imperative |
| Génitif | imperativa | imperativov | imperativov |
| Datif | imperativu | imperativoma | imperativom |
| Instrumental | imperativom | imperativoma | imperativi |
| Locatif | imperativu | imperativih | imperativih |
imperativ \Prononciation ?\ masculin inanimé
- (Grammaire) Impératif.
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun 1
| Commun | Indéfini | Défini |
|---|---|---|
| Singulier | imperativ | imperativen |
| Pluriel | imperativer | imperativerna |
imperativ \Prononciation ?\ commun
- (Grammaire) Impératif.
Nom commun 2
| Neutre | Indéfini | Défini |
|---|---|---|
| Singulier | imperativ | imperativet |
| Pluriel | imperativ | imperativen |
imperativ \Prononciation ?\ neutre
- (Philosophie) Impératif.