impaenitens

Latin

Étymologie

Dérivé de paenitens, avec le préfixe in-.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif impaenitens impaenitens impaenitens impaenitentēs impaenitentēs impaenitentia
Vocatif impaenitens impaenitens impaenitens impaenitentēs impaenitentēs impaenitentia
Accusatif impaenitentem impaenitentem impaenitens impaenitentēs impaenitentēs impaenitentia
Génitif impaenitentis impaenitentis impaenitentis impaenitentium impaenitentium impaenitentium
Datif impaenitentī impaenitentī impaenitentī impaenitentibus impaenitentibus impaenitentibus
Ablatif impaenitentī impaenitentī impaenitentī impaenitentibus impaenitentibus impaenitentibus

impaenitens \Prononciation ?\

  1. Impénitent, qui ne se repent pas.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références