imitator
Anglais
Étymologie
- Du latin imitator.
Nom commun
imitator
Apparentés étymologiques
Prononciation
- Connecticut (États-Unis) : écouter « imitator [Prononciation ?] »
- Milwaukee (États-Unis) : écouter « imitator [Prononciation ?] »
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | imitator | imitatorēs |
| Vocatif | imitator | imitatorēs |
| Accusatif | imitatorem | imitatorēs |
| Génitif | imitatoris | imitatorum |
| Datif | imitatorī | imitatoribus |
| Ablatif | imitatorĕ | imitatoribus |
imitator \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : imitatrix)
- Imitateur.
Decipit exemplar uitiis imitabile; quodsi
— (Horace, Epistulae, I, 19)
pallere casu, biberent exsangue cuminum.
O imitatores, seruom pecus, ut mihi saepe
bilem, saepe iocum uestri mouere tumultus!- On s'égare avec un modèle dont les défauts sont faciles à imiter. Si je venais à pâlir, ils boiraient du cumin, pour être plus pâles encore. Ô imitateurs, troupeau d'esclaves, combien de fois vos efforts ont remué ma bile ! — (traduction)
Dérivés
Références
- « imitator », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage