imitator

Anglais

Étymologie

Du latin imitator.

Nom commun

imitator

  1. Imitateur.

Apparentés étymologiques

Prononciation

Latin

Étymologie

Déverbal de imitor imiter, prendre exemple de »), dérivé de imitatum, avec le suffixe -tor.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif imitator imitatorēs
Vocatif imitator imitatorēs
Accusatif imitatorem imitatorēs
Génitif imitatoris imitatorum
Datif imitatorī imitatoribus
Ablatif imitatorĕ imitatoribus

imitator \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : imitatrix)

  1. Imitateur.
    • Decipit exemplar uitiis imitabile; quodsi
      pallere casu, biberent exsangue cuminum.
      O imitatores, seruom pecus, ut mihi saepe
      bilem, saepe iocum uestri mouere tumultus!
       (Horace, Epistulae, I, 19)
      On s'égare avec un modèle dont les défauts sont faciles à imiter. Si je venais à pâlir, ils boiraient du cumin, pour être plus pâles encore. Ô imitateurs, troupeau d'esclaves, combien de fois vos efforts ont remué ma bile !  (traduction)

Dérivés

Références