iens
Latin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | iens | iens | iens | euntēs | euntēs | euntia | 
| Vocatif | iens | iens | iens | euntēs | euntēs | euntia | 
| Accusatif | euntem | euntem | iens | euntēs | euntēs | euntia | 
| Génitif | euntis | euntis | euntis | euntium | euntium | euntium | 
| Datif | euntī | euntī | euntī | euntibus | euntibus | euntibus | 
| Ablatif | euntī | euntī | euntī | euntibus | euntibus | euntibus | 
iens \Prononciation ?\
- Participe présent de eo.
 
Références
- « iens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage