iambus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien ἴαμβος, íambos.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | iambus | iambī |
| Vocatif | iambe | iambī |
| Accusatif | iambum | iambōs |
| Génitif | iambī | iambōrum |
| Datif | iambō | iambīs |
| Ablatif | iambō | iambīs |
iambus masculin
- (Poésie) Ïambe.
quem Hipponactis iambus laeserat aut qui erat Archilochi versu vulneratus.
— (Cicéron. N. D. 3, 38, 91)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
- iambicus (« ïambique »)
- iambicinus (« de ïambe »)
Prononciation
- \iˈam.bus\ (Classique)
- \iˈam.bus\ (Ecclésiastique)
Références
- « iambus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage