hrnčíř
Étymologie
- De hrnec, hrnce (« pot »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | hrnčíř | hrnčíři |
| Génitif | hrnčíře | hrnčířů |
| Datif | hrnčíři | hrnčířům |
| Accusatif | hrnčíře | hrnčíře |
| Vocatif | hrnčíři | hrnčíři |
| Locatif | hrnčíři | hrnčířích |
| Instrumental | hrnčířem | hrnčíři |
hrnčíř \ɦr̩nt͡ʃiːr̝̊\ masculin animé (pour une femme, on dit : hrnčířka)
Dérivés
- hrnčířský (« de potier »)
- hrnčířství (« poterie »)
Voir aussi
- hrnčíř sur l’encyclopédie Wikipédia (en tchèque)