hlor

Étymologie

Du latin flos, floris fleur »).

Nom commun

Singulier Pluriel
hlor
\lu\
hlors
\lus\

hlor \lu\ féminin (graphie normalisée)

  1. (Gascon) (Botanique) Fleur.

Variantes

Variantes dialectales

  • flor (Languedocien) (Provençal) (Limousin)

Prononciation

  • Béarn (France) : écouter « hlor [lu] » (bon niveau)

Références

  • Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
  • Patric Guilhemjoan, Elisa Harrer Diccionnari Occitan / Francés (Gasconha), 3 tòmes (A-D ISBN 978-2-86866-159-3, E-N ISBN 978-2-86866-160-9, O-Z ISBN 978-2-86866-161-6), Per Noste, 2020
  • {{ca}} Aitor Carrera, L’occità, Gramàtica i diccionari bàsics, Occità referencial i aranès Pagès editors, 2011, ISBN 978-84-9975-082-8

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

hlor \Prononciation ?\

  1. (Chimie) Chlore.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Synonymes

Vocabulaire apparenté par le sens

Voir aussi

  • hlor sur l’encyclopédie Wikipédia (en serbo-croate)