hirtus
Espéranto
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe hirti | |
|---|---|
| Conditionnel | hirtus |
hirtus \ˈhir.tus\
- Conditionnel du verbe hirti (intransitif).
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | hirtus | hirtă | hirtum | hirtī | hirtae | hirtă |
| Vocatif | hirte | hirtă | hirtum | hirtī | hirtae | hirtă |
| Accusatif | hirtum | hirtăm | hirtum | hirtōs | hirtās | hirtă |
| Génitif | hirtī | hirtae | hirtī | hirtōrŭm | hirtārŭm | hirtōrŭm |
| Datif | hirtō | hirtae | hirtō | hirtīs | hirtīs | hirtīs |
| Ablatif | hirtō | hirtā | hirtō | hirtīs | hirtīs | hirtīs |
hirtus \Prononciation ?\
Références
- « hirtus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [2] Julius Pokorny, Indogermanisches Etymologisches Woerterbuch, radical *ĝhers-