harmonicus
Latin
Étymologie
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | harmonicus | harmonică | harmonicum | harmonicī | harmonicae | harmonică |
| Vocatif | harmonice | harmonică | harmonicum | harmonicī | harmonicae | harmonică |
| Accusatif | harmonicum | harmonicăm | harmonicum | harmonicōs | harmonicās | harmonică |
| Génitif | harmonicī | harmonicae | harmonicī | harmonicōrŭm | harmonicārŭm | harmonicōrŭm |
| Datif | harmonicō | harmonicae | harmonicō | harmonicīs | harmonicīs | harmonicīs |
| Ablatif | harmonicō | harmonicā | harmonicō | harmonicīs | harmonicīs | harmonicīs |
harmonicus \Prononciation ?\
- Harmonique, harmonieux.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
Références
- « harmonicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage