haesitabundus

Latin

Étymologie

Dérivé de haesito (« hisiter »), avec le suffixe -bundus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif haesitabundus haesitabundă haesitabundum haesitabundī haesitabundae haesitabundă
Vocatif haesitabunde haesitabundă haesitabundum haesitabundī haesitabundae haesitabundă
Accusatif haesitabundum haesitabundăm haesitabundum haesitabundōs haesitabundās haesitabundă
Génitif haesitabundī haesitabundae haesitabundī haesitabundōrŭm haesitabundārŭm haesitabundōrŭm
Datif haesitabundō haesitabundae haesitabundō haesitabundīs haesitabundīs haesitabundīs
Ablatif haesitabundō haesitabundā haesitabundō haesitabundīs haesitabundīs haesitabundīs

haesitabundus \Prononciation ?\

  1. Hésitant, indécis.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Cet article est issu de Wiktionnaire. Sauf mention contraire, le texte est disponible sous Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0. Des conditions supplémentaires peuvent s’appliquer aux fichiers multimédias.