gwerin

Étymologie

(XVIe siècle) Du moyen breton gueryn, issu du vieux breton guerin[1].
À comparer avec les mots gwerin en gallois, gweryn en cornique, foireann en gaélique, uarina en gaulois (sens identique).

Nom commun

Mutation Forme
Non muté gwerin
Adoucissante werin
Durcissante kwerin

gwerin \ˈɡɥeː.rĩn\ ou \ˈɡweː.rĩn\ féminin

  1. Plèbe, (commun) peuple.
    • Ar werin a zo amoet hag a gemer kement tra moulet evel gwir bater.  (A. Lainé, traduit par P. Heussaf, Ar gelennouriezh nevez, in Gwalarn, no 160, décembre 1943, page 281)
      Le peuple est sot et prend tout ce qui est imprimé pour parole d’évangile.
    • Pa voe anat d’an dudjentil a oa eno ne cʼhellfe hini anezho dont a-benn eus an taol, e voe lezet gwazed ag ar werin, bourcʼhizion vunut ha kouerion d’ober an amprouenn.  (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur, Éditions Al Liamm, 1975, page 49)
      Quand il fut évident pour les gentilshommes qui étaient là qu’aucun d’eux ne pourrait venir à bout de l’épreuve, on laissa des hommes du peuple, des petits-bourgeois et des paysans tenter leur chance.
  2. Prolétariat.
  3. (Échecs) (gwezboell) Pions, pièces.
    • Pezhioù gwerin.
      Pions d’échecs.

Dérivés

  • gwerinad
  • gwerinel
  • gwerinelaat
  • gwerinelañ
  • gwerineler
  • gwerinelerez
  • gwerinelezh
  • gwerinelour
  • gwerinelourez
  • gweriniezh
  • gwerinoniel
  • gwerinoniezh
  • gwerinoniour
  • gwerinoniourez
  • gwerinour
  • gwerinourez

Voir aussi

  • gwerin sur l’encyclopédie Wikipédia (en breton) 

Références

  1. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 306b

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Singulier Pluriel
Non muté gwerin gwerinoedd
Lénition werin werinoedd
Nasalisation ngwerin ngwerinoedd

gwerin \ˈɡwɛrɪn\ féminin

  1. Plèbe, (commun) peuple.
  2. Pions, pièces (de jeu d'échecs, de gwezboell).

Dérivés