gromaticus

Latin

Étymologie

(Adjectif) Dérivé de groma, avec le suffixe -aticus.
(Nom commun) substantivation de l’adjectif gromaticus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif gromaticus gromatică gromaticum gromaticī gromaticae gromatică
Vocatif gromatice gromatică gromaticum gromaticī gromaticae gromatică
Accusatif gromaticum gromaticăm gromaticum gromaticōs gromaticās gromatică
Génitif gromaticī gromaticae gromaticī gromaticōrŭm gromaticārŭm gromaticōrŭm
Datif gromaticō gromaticae gromaticō gromaticīs gromaticīs gromaticīs
Ablatif gromaticō gromaticā gromaticō gromaticīs gromaticīs gromaticīs

gromaticus \Prononciation ?\ ; première classe

  1. Qui concerne l'arpentage.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif gromaticus gromaticī
Vocatif gromatice gromaticī
Accusatif gromaticum gromaticōs
Génitif gromaticī gromaticōrum
Datif gromaticō gromaticīs
Ablatif gromaticō gromaticīs

gromaticus \Prononciation ?\ masculin ; 2e déclinaison

  1. Arpenteur et plus particulièrement dans le domaine militaire.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références