grigia
: grìgia
Forme d’adjectif
grigia [ˈɡri.d͡ʒa] féminin (Foti) (Vasi) (Vigo) (Di Pietro) (Rubino)
- Féminin singulier de grig.
U chjù vecchj ghji grira ô carusìan chjusei chi pà:
— (Benedetto Di Pietro, Faräbuli)
«A tu! Scian! Ghj’è bisagn di ddìrtilu?
N caraus chi si parta n “lacchè” câ bärba grigia.
Ti tuoca a tu di ster apres e ô vecchj d’âner a caveu». «Signarmiei, -ddiess u muliner- absagna chi v’acuntuntuoma».
U carusìan scian da caveu e achjieuna u vecchj,
mantr chi päsu trai carausi.- L’aîné crie au garçon aussi fort qu’il le peut :
« Hé toi ! Descends ! Faut-il que je te le dise ?
Un garçon porte un laquais à la barbe grise.
C’est à ton tour de marcher derrière et au vieillard de monter à cheval. « Mes seigneurs, dit le meunier, il faut que nous vous satisfassions »
Le garçon descend de son cheval et le vieillard y monte,
tandis que trois filles passent.
- L’aîné crie au garçon aussi fort qu’il le peut :
Variantes orthographiques
Italien
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | grigio \'gri.d͡ʒo\ |
grigi \'gri.d͡ʒi\ |
| Féminin | grigia \'gri.d͡ʒa\ |
grigie \'gri.d͡ʒe\ |
grigia \ˈɡri.d͡ʒa\
Dérivés
- ambra grigia (« ambre grise »)
- letteratura grigia (« littérature grise »)
- materia grigia (« substance grise »)
- poiana grigia (« buse cendrée »)
- sostanza grigia (« substance grise »)
- vitigno a bacca grigia (« cépage gris »)
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes