gracile
Français
Étymologie
- (1515) Du latin gracilis, forme savante et doublet de grêle.
Adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin et féminin |
gracile | graciles |
| \ɡʁa.sil\ | ||
gracile \ɡʁa.sil\ masculin et féminin identiques
- Qui est menu, léger, élancé, délicat.
Elle est dramatiquement belle. Gracile et obscure.
— (Anaïs Barbeau-Lavalette, La femme qui fuit, éditions Marchand de feuilles, Montréal, 2015, p. 327)
Dérivés
Apparentés étymologiques
Traductions
Prononciation
- Nancy (France) : écouter « gracile [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Références
- Tout ou partie de cet article a été extrait du Dictionnaire de l’Académie française, huitième édition, 1932-1935 (gracile), mais l’article a pu être modifié depuis.
Anglais
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Adjectif
gracile
Quasi-synonymes
- slender (« mince »)
Latin
Forme d’adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | gracilis | gracilis | gracile | graciles | graciles | gracilia |
| Vocatif | gracilis | gracilis | gracile | graciles | graciles | gracilia |
| Accusatif | gracilem | gracilem | gracile | graciles | graciles | gracilia |
| Génitif | gracilis | gracilis | gracilis | gracilium | gracilium | gracilium |
| Datif | gracili | gracili | gracili | gracilibus | gracilibus | gracilibus |
| Ablatif | gracili | gracili | gracili | gracilibus | gracilibus | gracilibus |
gracile \Prononciation ?\